Week 16

Het zware weekend is weer achter de rug en de dagelijkse bezigheden beginnen weer. Voor ons betekent dat weer werken en voor DeeJay betekent dat weer lekker uitgestrekt slapen en stoute dingen beramen. Wel moet hij tijdens zijn dagelijkse wandeling met Paula leren heel goed te luisteren en zich wat meer te focussen op zijn commando's. Wij hebben het idee dat DeeJay aan zijn puberteit begonnen is, dagelijks probeert hij de grenzen van het toelaatbare te verkennen en ook probeert hij zich af te zetten tegen de leiding. Helaas voor DeeJay hebben we hem door en zijn hem steeds een slag voor. Ook loopt hij de hele dag op zijn speeltjes te rijen. Aangezien hij misschien wel geschikt is als dek-reu moeten we dit maar niet corrigeren, eindelijk doet hij wel wat goed. 

Hij kan verschrikkelijk goed opschieten met de kleinkinderen. Op het tedere af loopt hij achter hun kont aan en zelfs als hij ligt te slapen accepteerd hij alles van ze. Gelukkig is dat wederzijds. Zelf Tygo, de ondeugendste van onze kleinkinderen heeft zijn hart verloren aan DeeJay. Op de foto is zijn verliefdheid (en rottigheid van beide) duidelijk af te lezen, toch.... 

Vrijdag had DeeJay een baaldag. Tijdens de ringtraining deed hij niet erg mee. De behendigheidsdingetjes vond hij prima, maar commando's opvolgen was er niet bij vandaag. Ach Ja, wij hebben ook wel eens geen zin, en hij is nog een pupje. De kleinkinderen hebben zich 's middags weer kostelijk vermaakt met DeeJay dus 's avonds was hij weer uitgeput en heeft heerlijk liggen slapen.

Zaterdag was het prachtig weer, terwijl Paula de boodschappen deed heeft Rob een leuke wandelroute uitgestippeld in Austerlitz. Zo gezegd, de hond in de auto geladen, de wandelschoenen, een warme muts, handschoenen en het fototoestel mee en daarna op naar Austerlitz. De wandeltocht die Rob heeft opgezocht was een tocht die "de Franse put" genoemd wordt 6,4 km lang en een tocht waar de hond constant los mag lopen.  

Wat een prachtige omgeving, zo lekker rustig en een duidelijk aangegeven route. Tijdens de tocht, waar we zo'n twee uur over gedaan hebben zij we misschien zo'n vijf wandelaars tegengekomen. DeeJay vond het heerlijk. DeeJay moet ook nog leren om situaties juist in te schatten. Tijdens onze wandeling kwamen we iemand tegen met een Labrador. Op zo'n 300 mtr afstand zagen ze elkaar en DeeJay begon met zijn grote bek de labrador uit te dagen voor een robbertje spelen. De Labrador nam de uitdaging natuurlijk onvoorwaardelijk aan dus kwam met grote sprongen naderbij. Waar DeeJay zich op verkeken had was, dat hoe dichterbij de Labrador kwam, hoe groter de Labrador werd. Je zag DeeJay duidelijk terugkrabbelen. Daar had de uit de kluiten gewassen lompe Labrador dus geen boodschap aan en na eerst Rob en daarna Paula bijna ondersteboven te hebben gelopen vond hij DeeJay. Die ging als een net uit het nest gekrabbelde pup op zijn rug liggen janken, zo was hij onder de indruk van dit geweld. 

Na 10 minuten was DeeJay dit voorval weer vergeten en volgde ons weer op de tocht naar de auto over de met ijs bedekte bospaden.  Dat het aan het dooien was merkte we toen eerst Rob door het ijs zakte en daarna DeeJay tot zijn knieën in de modder stond. Gelukkig konden we er smakelijk om lachen.

Na de wandeltocht naar huis gereden, lekker gegeten en met zijn allen uitgeput op de bank een dutje gedaan. De rest van de avond heeft DeeJay lekker liggen slapen en af en toe kwam hij zijn slaap even onderbreken met een speelkwartiertje.

Volgende week meer  ...........