Week 36

Het wordt moeilijk om iedere week weer iets nieuws te schrijven. DeeJay heeft zo zijn eigen ritme en zijn vaste dingen. 's  morgens vroeg wandelen met het vrouwtje, eten, spelen, slapen, weer wandelen met het vrouwtje, spelen, slapen, wandelen met het baasje, spelen, bedelen, slapen, rottigheid uithalen, alles heeft zo zijn vaste tijden. En probeer het maar niet over te slaan, want dan helpt hij je wel even herinneren. Wat hij ook in eigen hand neemt (letterlijk en figuurlijk) is het moment dat hij geaaid wil worden. Hij komt dan naast je zitten of staan en pakt dan voorzichtig je hand om deze richting aanplak te brengen. Wanneer je even van de kramp je vingers wil strekken, pakt hij weer doodleuk je hand en start het proces opnieuw.  Eigenlijk vinden we dit best wel leuk, en moedigen hem ook best wel een beetje aan.

Deze week is Paula best wel intensief aan het trainen voor de show van volgende week. Buiten de ringtraining om traint ze bij elke wandeling de basisprincipes. Gaat eigenlijk best wel goed en we hebben best wel hoop dat het volgende week goed gaat. Het enige vervelende voor de show is dat hij constant met zijn neus op de grond zit om zo sporen op te pikken.  Ook is het voor DeeJay moeilijk om lang zijn concentratie vast te houden. Het is nog een pup en alles wat beweegt moet hij achtervolgen en hebben!

Ons huis is net een kinderdagverblijf, alles speelgoed van DeeJay wordt de hele dag door het huis heengesleept en als het kan op een hoop bewaard. Als het mooi weer is en de deur staat open ligt de hele bende buiten, wat dat vindt hij ook leuk. Echt retriever gedrag is dit wel te noemen.

Zondag zijn we dus naar de hondenshows van de GRCN in Hilversum geweest. Wat kleiner opgezet als in Hoenderloo, maar in elk geval begon het met mooi weer. Leuk een plekje gezocht lekker in het zonnetje en ingeschreven. DeeJay mag optreden in ring 1 waar alle reuen geshowd worden. Hij komt uit in de jeugdklasse (van 9 tot 18 maanden) zit in een groepje van vijf  reuen en uiteraard is hij weer de jongste, maar zeker niet de lelijkste.  Het ging allemaal heel goed, hij liep prachtig met af en toe een sprongetje. Toen moest Paula hem voor de keurmeester neerzetten. Uiteraard werd er weer een plaats aangewezen waar een hele berg konijnenkeutels lagen. Dat vond DeeJay wel interessant al die kleine dropje, dus constant met zijn kop aan de grond.

Tandjes kijken en het betasten ging goed en zelfs DeeJay gaf een goedkeurende lik over het gezicht van de keurmeester. "I like kisses" zei ze op zwoele  toon in haar Portugees Engels tegen Paula. Maar goed dat ik niet de begeleider van DeeJay was op dat moment, want dan waren we zeker met de eerste prijs naar huis gegaan. Niet om te pochen, maar DeeJay en ik kunnen het beste kussen van de hele wereld. Niet helemaal terecht, want mijn kleindochters kunnen het ook heel goed.

Maar goed, na DeeJay was de volgende kandidaat aan de beurt, mooie hond, goede loop, werd meters van de konijnenkeutels weggezet, (want de keurmeester had ook in de gaten dat het afleidend werkte)  en mede daardoor misschien ging het betasten van de hond wat beter. De volgende drie honden waren toch een stuk ouder als DeeJay wat je in de loop ook wel terug kon zien.  

Bij deze honden werd ook aanwijzingen van buiten de ring gegeven wat volgens mij niet is toegestaan, maar ze waren beslist niet beter als DeeJay.  DeeJay had voor de show helemaal geen oog meer. Het lange wachten heeft hij gevuld door op zijn rug liggend een eigen show te geven. Toen de uitslag. Wat een domper, de in mijn ogen slechtste hond werd eerste en DeeJay vijfde. De kus aan de Portugese schone had dus niet geholpen. Vooral doorgaan met showen met je prachtige hond was het advies van de keurmeester en tot ziens.

Kwart over elf waren we klaar en hadden we ons plekje weer opgezocht. Na wat geïnformeerd te hebben bleek dat we het keuringsrapport om kwart over drie op konden halen. Het begon al wat te druppelen, en we hadden onze tent niet meegenomen, dus we hebben het besluit genomen om met de staart tussen de benen af te druipen richting Scherpenzeel. We laten de shows maar even voor wat het is en  wellicht als hij wat ouder wordt proberen we het nog een keer. 

Thuis even een lekkere bak koffie gedronken en in de tussentijd was de zon ook weer doorgebroken. DeeJay in de auto geladen en naar het hondenstrand gereden om de hoofdprijs in ontvangst te laten nemen.

 Zwemmen, alle opgekropte energie die hij de afgelopen weken heeft moeten opsparen kwam er in een keer uit. Als een idioot heeft hij door het water lopen rennen, ballen op lopen duiken en absoluut niet meer luisteren. Maar wat een blije hond was het weer. Onze kampioen!! 

Volgende keer meer.........